Elk jaar reikt de Stichting Oud Sassenheim de Restauratieprijs uit. In 2021 ging deze naar de voormalige Kompasschool in Sassenheim, die is omgebouwd tot een fraai wooncomplex. Ik kreeg de opdracht om een gedicht te schrijven en dit bij de uitreiking voor te dragen.
Wie de hoofdpersoon van mijn gedicht moest worden, wist ik al snel: de vleermuis die de verbouwing van het pand nogal had gedwarsboomd. Het project liep anderhalf jaar vertraging op omdat het beestje nieuwe huisvesting moest krijgen.
Onder dak De zolder is riant voor een man alleen. Het is hier stil, je doezelt zó de winter door, tot er iets begint te tintelen, je je stramme armen strekt en het vlies van je vleugels zich als origami ontvouwt. Vanaf dan fladder je elke nacht in hoekige patronen langs het oranje dak, je stuurt pulsjes door de lucht – noem het een kompas – zo zien je oren haarscherp waar jouw maal van muggen en motjes danst. Meters lager leven wij ons parallel bestaan met maar een vaag vermoeden van het jouwe – je roep is met ons gebrekkig oor niet waar te nemen – zoals jij ook ons niet echt registreert. Weet jij veel wat hier in een kleine eeuw gebeurde: een schoolgebouw dat onder luid applaus werd ingewijd, tafels die zijn opgedreund, ondergrondse golven van Radio Oranje, springtouwen, knikkerputjes, leegstand, dreiging van verval. Het is je vast compleet ontgaan hoe jij, die in een luciferdoosje past, in de weg hing toen iemand met een plan dit pand weer leven in wou blazen. Dat een sleuf in de schoorsteen de redding bleek. Daarna werd er geklust. Jij wist allang dat het hier heerlijk wonen is. © Irma Ooijevaar