Jeugdtheatermaker John van Santen vroeg mij een reeks gedichten te schrijven om aandacht te vragen voor het 25-jarig bestaan van Theater Van Santen. Een jaar lang deelde hij maandelijks een nieuw gedicht op zijn sociale media. Zo hingen we in dit jubileumjaar steeds even de slingers op.
Al eerder schreef ik liedjes voor voorstellingen van het jeugdtheater, dus ik wist al dat John veel inspiratie te bieden had. Voor deze serie deelde hij de verhalen uit zijn rijke theatercarrière. Regelmatig kwamen we bij elkaar om te sparren over onderwerpen en invalshoeken.
Zo ontstond bijvoorbeeld het gedicht Ik buig voor jou, waarin de artiest het publiek toespreekt voor wie hij keer op keer het podium opklimt.
Ik buig voor jou Hoe jij daar zit op het puntje van het pluche, met roze meeleefwangen, schaterlach en flonkerogen. Fanatiek gebarend om te wijzen op de bad guy achter mij. Hoe jouw gezicht weerspiegelt wat ik speel. Hoe moeiteloos je meereist naar mijn wereld. Het toneel opklimt, met sambaballen zwaait, een grapje maakt en zo jouw kleur toevoegt. Hoe het voetlicht je soms zó betovert dat je over de planken draaft, doof voor elke vraag. Hoe je na afloop met ons poseert, kletst alsof je ons al jaren kent, bekent dat je me missen zult. Hoe je in de coulissen vergeefs naar personages zoekt: ‘Is de prinses al weg? Maar haar jurk hangt hier!’ Hoe zacht je vraagt of ik een échte zwerver ben. Voor jou, lief kind in duizend gedaanten, creëer ik keer op keer verhalen waarin je rond mag dwalen. Dank je wel dat je kwam kijken. Ik heb jou gezien. © Irma Ooijevaar